Zsigmondyspitze – South-East Ridge

Radboud en ik vertrekken zonder Michiel, die heeft zich tijdens Swiss Epic geblesseerd, naar Oostenrijk. De keuze is op het Zillertal gevallen i.v.m. risico op onweer in andere delen van de alpen. Zaterdagavond hebben we al een eerste deel gereden. De rest doen we zondag. Dat gaf ons nog wat tijd om een gebied te vinden en om hutten te bellen of er nog plek was.

Als we zondag einde v/d middag aankomen ten zuiden van Mayrhofen pakken we de tassen en lopen we zo snel mogelijk naar de hut om nog wat eten te kunnen krijgen. Koud uit de auto klimmen we een kleine 800hm en komen net voor 8en aan. Gelukkig zijn er nog restjes!

De Berliner Hütte is een echt berghotel. In de jaren behoorlijk gegroeid en voor ons even wennen na de afgelopen jaren meer basic gewend te zijn geraakt. De grote eetzaal, slaapkamers en het grote terras zijn echt luxe.

De volgende dag gaan we in de benen naar de Zsigmondyspitze. Het is nog best een tochtje om tot de instap te komen. Op de route komen we langs het Schwarzsee die voor de terugweg in gedachten houden.

De berg en de route is van verre al goed te zien. Dus tijdens het laatste deel krijgen steeds meer zin om te klimmen. De route is niet perse lastig dus kunnen we van het uitzicht genieten en de goeie rots. De kleine schoentjes waren misschien een beetje overdreven maar goed, lering voor de volgende.

We klimmen met een ander koppel op die de normaalroute doen en die we op de top treffen. Zo kunnen we mooi topfotootjes van elkaar maken. Toch leuk voor het archief.

Einde klim, alles weer in de rugzak en op naar de Schwarzsee voor een verkoelende duik. Brrr.